দেশৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় বেছিভাগৰে ৰাতিপুৱা উঠি চাহ খোৱাৰ অভ্যাস আছে। তাৰে বহু লোকে খালী পেটত চাহ খায়। শেহতীয়া কিছু অধ্যয়নত কোৱা হৈছে যে অত্যধিক খালী পেটত চাহ খোৱাৰ অভ্যাস শৰীৰৰ বাবে ক্ষতিকাৰক। বিশেষকৈ গ্ৰীষ্মকালত চাহ খোৱাৰ আগতে আপুনি একো গধুৰ নখালেও চাহৰ সৈতে অন্ততঃ এখন বিস্কুট খোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। যেতিয়া আপুনি সাৰ পায়, খালী পেটত কেৱল একাপ চাহত চুমুক নিদিয়াই ভাল।
চাহত কেফেইন নামৰ এক যৌগ থাকে। যেতিয়া এই যৌগটো খালী পেটত পাকস্থলীত প্ৰৱেশ কৰে, এচিডৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি হ’ব পাৰে। ইয়াৰ ফলত প্ৰায়ে হঠাতে ওকালি অহা, বুকু জ্বলা-পোৰা আদিৰ দৰে লক্ষণ দেখা দিয়ে। গেছৰ সমস্যাও আৰম্ভ হয়। দীৰ্ঘদিন ধৰি খালী পেটত চাহ খোৱাৰ অভ্যাসে গেছৰ সমস্যাটো আৰু অধিক গুৰুতৰ কৰি তুলিব পাৰে। তদুপৰি চাহত থিওফিলিন নামৰ আন এটা যৌগ আছে। এই যৌগটোৱে শৰীৰত পানীৰ পৰিমাণ হ্ৰাস কৰে। শোৱাৰ সময়ত শৰীৰত পানীৰ পৰিমাণ হ্ৰাস হয়। আপুনি টোপনিৰ পৰা উঠাৰ লগে লগে খালী পেটত চাহ খালে সেই পৰিমাণ আৰু হ্ৰাস হয়। ইয়াৰ প্ৰভাৱ বৃক্কৰ ওপৰত পৰে। যদি আপুনি চাহ খোৱাৰ আগতে কিবা অলপ খাদ্য বা তিনি-চাৰিটা বিস্কুট খায়, থিঅফিলিন নামৰ এই যৌগটো অলপ দুৰ্বল হৈ পৰে। গতিকে চিকিৎসকে পৰামৰ্শ দিয়ে যে পুৱা উঠি প্ৰথমে মুখখন ঠাণ্ডা পানীত ধুই অলপ পানী খোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। কিছু সময়ৰ পিছত যদি আপুনি পাতল আহাৰ খায় আৰু তাৰ পিছত একাপ চাহ খায় শৰীৰ আৰু মেজাজ দুয়োটাই ভালে থাকিব।