ফাতেহা-ই-দোৱাজ-দহম কিয় পালন কৰা হয়? ইয়াৰ তাৎপৰ্য কি?

1674

আৰবী মাহৰ ৰবিউল আউৱালৰ ১২ তাৰিখত ফাতেহা-ই-দোৱাজ-দহম বিশেষভাবে পালন কৰা হয়। ফাতেহাৰ অৰ্থ হ’ল, দোৱা কৰা, প্ৰাৰ্থনা কৰা আৰু দোৱাজ-দাহমৰ অৰ্থ হল,১২তাৰিখ। অৰ্থাত ৰবিউল আউৱাল মাহৰ ১২তাৰিখে সন্মিলিতভাবে কৰা প্ৰাৰ্থনা।

আৰবী ভাষাত, ‘ৰাবিউন’ শব্দটোৰ অৰ্থ হৈছে বসন্ত, সঞ্জীৱনী, সেউজীয়া অনুষ্ঠান। জনবিশ্বাস অনুসৰি কুৰাইশ সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে কঠিন বিপদৰ মাজেৰে জীয়াই আছিল। যি বছৰত আল্লাহৰ বাৰ্তাবাহকে মাতৃ আমেনাৰ গৰ্ভলৈ তাশ্বৰীফ কঢ়িয়াই আনিছিল, সেই বছৰত মক্কাৰ শুকান মৰুভূমি পুনৰুজ্জীৱিত হৈছিল। শুকান গছ সতেজ আৰু ফুলেৰে ভৰি পৰিছিল। চাৰিওফালে শান্তিৰ এক বাৰ্তা আৰু আনন্দৰ সোঁত বৈছিল। মক্কাৰ কুৰাইশসকলে আনন্দিত হৈছিল, যাৰ বাবে বছৰটোক সুখ-জয় আৰু সঞ্জৱন বৰ্ষ নাম দিছিল। ইয়াৰ ওপৰি নবী মহম্মদ ছঃ ৰবিউল-আৱালৰ ১২ তাৰিখে পৃথিৱীৰ বুকুত পদাৰ্পণ কৰিছিল। ফতেহা-ই-দোৱাজ দহম মুছলমানসকলৰ বাবে এক বিশেষ দিন। কোৰান আৰু হাদিছে এই উপলক্ষে বিশেষ মেহফিলৰ আয়োজন কৰাৰ কোনো উপযুক্ত প্ৰমাণিক তথ্য নাই। তদুপৰি, বুৰঞ্জীবিদসকলৰ মাজত জন্ম তাৰিখ সম্পৰ্কেও মতভেদ আছে। বহু লোকে ৰবিউল-আৱালৰ ১২ তাৰিখটোক অস্বীকাৰ কৰে। জন্ম তাৰিখক লৈ কোনো মতভেদ থাকিলেও, চৰিয়তৰ মতে ‘জন্মদিন’ উদযাপন কৰাটো গ্ৰহণযোগ্য নহয়। ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে বছৰৰ যিকোনো দিনতে নবীৰ জীৱনী আলোচনা কৰিব পাৰি। ফতেহা-ই-দোৱাজ দহম, ৰবিউছ ছানিৰ একাদশ দিনত বহুলোকে ফতেহা-ই-দোৱাজ দহম বা শ্বেখ আব্দুল কাদেৰ জিলানিৰ ওফাতৰ দিন উদযাপন কৰা দেখা যায়। ইয়াক ‘গিয়াৰবি শ্বৰীফ’ বা ‘এগাৰ শ্বৰীফ’ বুলিও কোৱা হয়। জন্মদিন আৰু মৃত্যুৰ দিন উদযাপন কৰিবলৈ ইছলামিক চৰিয়তে অনুমোদন নিদিয়ে। পয়গম্বৰ, খুলাফাই ৰাশেদ্দিন আৰু চাহাবা-ই-কেৰাম মুছলমানৰ বাবে আদৰ্শ। তেওঁলোকৰ কোনেও নিজৰ জন্মদিন আৰু কাৰোবাৰ মৃত্যু দিন উদযাপন কৰা নাছিল। জন্ম বা মৃত্যু দিৱস উদযাপন বছৰৰ প্ৰতিদিনে অনুসৰণ কৰিব পাৰি। অৱশ্যে, নবী আৰু নবীৰ সঙ্গীসকলেও নিজৰ জন্মদিন পালন কৰা নাছিল বা অনুগামীসকলক জন্মদিন আৰু মৃত্যুৰ দিনটো পালন কৰিবলৈ আদেশ দিয়া নাছিল। এইটো পৰৱৰ্তী সময়ত সময়ৰ সোঁতৰ প্ৰভাৱ পৰিছিল।

নামনি সোৱণশিৰিৰ বৃহৎ নদীবান্ধত অব্যাহত ভূমিস্খলন

ৰাজ্যত হোৰাহোৰে বৃদ্ধি পাইছে ব্ৰইলাৰ মাংসৰ দাম