উদ্যোগপতি আনন্দ মাহিন্দ্ৰাই পুনৰ এবাৰ সোমবাৰৰ প্ৰেৰণা (Monday Motivation)ৰ জৰিয়তে এটা কঠোৰ তথা প্ৰেৰণাদায়ক কাহিনী ভাগ-বতৰা কৰিছে। এইবাৰ তেওঁ দিন মজুৰি কৰা শ্ৰমিকৰ পুত্ৰ হেমন্ত পৰীকৰ কাহিনী প্ৰকাশ কৰিছে, যিয়ে এজন IAS অফিচাৰ হ’বলৈ প্ৰশিক্ষণ লৈছে। হেমন্তই নিজৰ মাকৰ ওপৰত হোৱা অবিচাৰ দেখি কালেক্টৰ হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল।
Xত হেমন্তৰ কাহিনী পুনৰ শ্বেয়াৰ কৰি মাহিন্দ্ৰাই লিখিছে, “যেতিয়া আপোনাক তুচ্ছ-তাচ্ছিল্য কৰা হয়, তেতিয়া অপমানিত হৈ বহু সময় নষ্ট নকৰিব… তাৰ পৰিৱৰ্তে আগবাঢ়ি যোৱাত সময় খৰচ কৰক… আপোনাৰ সমালোচকসকলক ভুল প্ৰমাণ কৰাটোৱেই সদায় সবাতোকৈ সন্তুষ্টিদায়ক উত্তৰ।”
হেমন্তৰ কাহিনী
‘বেটাৰ ইণ্ডিয়া’ৰ এক প্ৰতিবেদন অনুসৰি, হেমন্ত পৰীকৰ IAS অফিচাৰ হোৱাৰ যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছিল এটা অপমানৰ পৰা, যিয়ে তেওঁৰ জীৱন চিৰদিনৰ বাবে সলনি কৰি দিলে। তেওঁৰ মাতৃ আছিল এগৰাকী দিন হাজিৰা কৰা মহিলা, যিয়ে কামৰ বাবদ ২০০ টকা পাবলগীয়া হ’লেও প্ৰায়েই তাতকৈ বহু কম পাইছিল। যেতিয়া হেমন্তই ঠিকাদাৰৰ সৈতে এই বিষয়ে মুখামুখি হৈছিল, তেতিয়া তেওঁক উপহাস আৰু তাচ্ছিল্য কৰা হৈছিল। এটা কথাই তেওঁক বিশেষভাৱে আঘাত কৰিছিল: “তই কি কালেক্টৰ নেকি?”
এই অপমান তেওঁৰ প্ৰেৰণাৰ উৎস হৈ পৰিল। প্ৰথমে কেৱল এটা স্থিৰ চাকৰিৰ সপোন দেখা হেমন্তই এতিয়া UPSC চিভিল ছাৰ্ভিচৰ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰিলে। মাত্ৰ ১৪০০ টকা লৈ তেওঁ দিল্লীৰ বাবে ৰাওনা হ’ল—না আছিল টকা, না আছিল পথ প্ৰদৰ্শক, কেৱল আছিল অটল সংকল্প। অচিনাকি মানুহে তেওঁক থাকিবলৈ ঠাই আৰু পঢ়াৰ সামগ্ৰীৰ ব্যৱস্থা কৰি দিছিল, কিন্তু বহুতেই তেওঁৰ উচ্চাকাংক্ষাক উপহাস কৰি কৈছিল যে – IAS কেৱল উচ্চবিত্তৰ বাবে।
তথাপিও হেমন্তই হাৰ নামানিলে। তেওঁ অক্লান্তভাৱে পঢ়ি গ’ল। ২০২৩ চনৰ ১৬ এপ্ৰিলত UPSCৰ ফলাফল ঘোষণা হ’ল—হেমন্তই ৮৮৪ সৰ্বভাৰতীয় ৰেংক (AIR) লাভ কৰিলে। এজন প্ৰতিবন্ধী (PwBD-1) প্ৰাৰ্থী হিচাপে তেওঁ মুঠ ৯১২ নম্বৰ পাইছিল—লিখিত পৰীক্ষাত ৭৯২ আৰু ব্যক্তিত্ব পৰীক্ষাত ১২০। এসময়ত যিজন যুৱক দিশহাৰা হৈ পৰিছিল, তেওঁ বৰ্তমান লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰী ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰশাসন একাডেমীত (LBSNAA) IAS অফিচাৰ হ’বলৈ প্ৰশিক্ষণ লৈছে। যিসকলে তেওঁৰ সপোনক উপহাস কৰিছিল, তেওঁলোকে এতিয়া তেওঁক অভিনন্দন জনাবলৈ যোগাযোগ কৰিছে।
নেতিবাচকতাৰ উত্তৰ দিয়াৰ সৰ্বোত্তম উপায় হ’ল সফলতা, আৰু আনৰ অপমানত মনোযোগ নিদি ব্যক্তিগত বিকাশত গুৰুত্ব দিয়া উচিত।
