ভূ-বিজ্ঞানী পি.এন. বসুৱে উদ্যোগপতি জে.এন. টাটালৈ লিখা এখন চিঠিয়ে ভাৰতৰ ষ্টীল উদ্যোগৰ ভেটি স্থাপন কৰি দেশখনৰ উদ্যোগিক ভূদৃশ্য সলনি কৰিলে। ময়ুৰভঞ্জৰ গোৰুমাহিসানী পাহাৰত লোৰ আকৰিক আৱিষ্কাৰে টাটাৰ কেঁচামালৰ সন্ধানৰ প্ৰশ্নটো সমাধান কৰাৰ লগতে টাটা আয়ৰন এণ্ড ষ্টিল কোম্পানী (TISCO) স্থাপনৰ পথ মুকলি কৰিলে।
এখন চিঠিয়ে সৃষ্টি কৰিলে ইতিহাস
ভাৰতীয় ভূ-তাত্ত্বিক সেৱাৰ পূৰ্বৱৰ্তী সদস্য আৰু ময়ুৰভঞ্জ ৰাজ্যৰ মুখ্য ভূ-বিজ্ঞানী পি.এন. বসুৱে ১৯০৪ চনত গোৰুমাহিসানী পাহাৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ লোৰ আকৰিকৰ সন্ধান পায়। এই আৱিষ্কাৰৰ উদ্যোগিক সম্ভাৱনাৰ কথা উপলব্ধি কৰি বসুৱে ১৯০৪ চনৰ ২৪ ফেব্ৰুৱাৰীত জে.এন. টাটালৈ এখন চিঠি লিখে। চিঠিত তেওঁ ময়ুৰভঞ্জত উচ্চ মানৰ লোৰ আকৰিক আৰু ঝাৰিয়াত প্ৰচুৰ পৰিমাণৰ কয়লাৰ ভঁৰালৰ কথা উল্লেখ কৰে।
সেই সময়ত টাটাই এটা ষ্টীলৰ কাৰখানা স্থাপনৰ পৰিকল্পনা কৰি আছিল, কিন্তু কেঁচামালৰ উৎসৰ সন্ধানত বাধাৰ সন্মুখীন হৈছিল। বসুৰ চিঠিয়ে এই সমস্যাৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ সমাধান আগবঢ়াই ভাৰতীয় উদ্যোগৰ এক যুগান্তকাৰী বিকাশৰ সূচনা কৰিলে।
টাটাৰ কেঁচামালৰ সন্ধান
প্ৰথমতে টাটা পৰিয়ালে মধ্য প্ৰদেশৰ চন্দ্ৰপুৰ জিলাৰ লোহাৰা আৰু ৱাৰোৰাত লোৰ আকৰিক আৰু কয়লাৰ সন্ধান পাইছিল। কিন্তু এই সম্পদবোৰ ষ্টীল উৎপাদনৰ বাবে উপযুক্ত নাছিল। পিছলৈ দোৰাবজী টাটাই নাগপুৰৰ এখন সংগ্ৰহালয়ৰ পৰা দল্লি-ৰাজহাৰাত লোৰ আকৰিকৰ সন্ধান পায়, কিন্তু কোকিং কয়লা আৰু পানীৰ অভাৱে এই স্থানটো অসমৰ্থ কৰি তুলিছিল। ময়ুৰভঞ্জত বসুৰ আৱিষ্কাৰে উচ্চ মানৰ লোৰ আকৰিক আৰু প্ৰচুৰ কয়লা সম্পদৰ এক আদৰ্শ সমাধান আগবঢ়াইছিল।
TISCOৰ জন্ম
বসুৰ চিঠিয়ে কেৱল টাটাৰ পৰিকল্পনাকেই পৰিচালিত কৰা নাছিল, ই চৰকাৰৰ সমৰ্থনো আকৰ্ষণ কৰিছিল। চৰকাৰে ষ্টীল কাৰখানা স্থাপনত সহায়ৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল। ১৯০৬ চনলৈকে চৰকাৰে এক নিৰ্ধাৰিত সময়ৰ বাবে ষ্টীল কিনিবলৈ আৰু অতিৰিক্ত সহায় প্ৰদান কৰিবলৈ সন্মত হৈছিল। ১৯০৭ চনৰ ২৬ আগষ্টত টাটা আয়ৰন এণ্ড ষ্টীল কোম্পানী (TISCO) ২.৩১ কোটি টকাৰ প্ৰাথমিক মূলধনৰ সৈতে আনুষ্ঠানিকভাৱে পঞ্জীয়ন কৰা হৈছিল। ষ্টীল কাৰখানা নিৰ্মাণৰ কাম ১৯০৮ চনত আৰম্ভ হৈছিল আৰু ১৯১২ চনৰ ১৬ ফেব্ৰুৱাৰীত আনুষ্ঠানিকভাৱে উৎপাদন আৰম্ভ হৈছিল। কাৰখানাটো শাকচিত স্থাপন কৰা হৈছিল, যিটো পিছলৈ জে.এন. টাটাৰ নামেৰে জামছেদপুৰ হিচাপে পৰিচিত হৈছিল।
ইতিহাস সৃষ্টি কৰা চিঠি
পি.এন. বসুয়ে জে.এন. টাটালৈ লিখা চিঠিখনে ভাৰতৰ ষ্টীল উদ্যোগৰ ভেটি স্থাপন কৰিলে। এই চিঠিয়ে কেৱল ভাৰতৰ উদ্যোগিক ইতিহাসকেই সলনি কৰা নাছিল, ই দেশখনৰ অৰ্থনৈতিক ভৱিষ্যতকো গঢ় দিছিল। ই দেশৰ উদ্যোগিক ঐতিহ্য গঢ় দিয়াত সম্পদ আৱিষ্কাৰ, সহযোগিতা আৰু দূৰদৰ্শিতাৰ গুৰুত্বক সন্মান জনায়। আজিও বসুৰ চিঠিখন জ্ঞান আৰু কাৰ্য্যৰ পৰিৱৰ্তনশীল শক্তিৰ এক চিৰন্তন প্ৰতীক হৈ আছে।
