ভাৰত-ইংলেণ্ডৰ মাজত ওভেল টেষ্ট মেচৰ অন্তিম দিনটোত অতি ৰোমাঞ্চকৰ মুহূৰ্তত ক্ৰিছ ৱ’ক্সে ভগ্ন কান্ধৰ সৈতে বেটিঙৰ বাবে খেলপথাৰত খোজ দিছিল। দলৰ ডুবন্ত নাও বচাবলৈ তেওঁৰ সাহস আৰু যুঁজাৰু মনোভাৱৰ বাবে এতিয়া সকলোৱে প্ৰশংসা কৰিছে। ক্ৰিকেটৰ ইতিহাসত এনে বহুতো উদাহৰণ আছে, য’ত খেলুৱৈসকলে আঘাতৰ সত্ত্বেও খেলক অগ্ৰাধিকাৰ দিছিল।
দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ গ্ৰেইম স্মিথে ২০০৮-০৯ চনত অষ্ট্ৰেলিয়াৰ বিৰুদ্ধে টেষ্ট ছিৰিজত আঘাতপ্ৰাপ্ত কান্ধৰ সৈতে এখন হাতেৰে বেটিং কৰিছিল। চিডনী টেষ্টত তেওঁৰ কান্ধত গুৰুতৰ আঘাত লাগিছিল, তথাপি তেওঁ অপৰাজিত ৩৬ ৰানেৰে সুন্দৰ প্ৰদৰ্শন দেখাইছিল। এই প্ৰদৰ্শন তেওঁৰ দৃঢ়তাৰ প্ৰতীক হৈছিল। স্মিথে দলৰ প্ৰয়োজন বুজি কষ্টক উপেক্ষা কৰি খেলিছিল, যাৰ ফলত দক্ষিণ আফ্ৰিকাই মেচখন ৰক্ষা কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। আজিও ক্ৰিকেটৰ ইতিহাসত তেওঁৰ বীৰত্বৰ বাবে স্মৰণীয় হৈ আছে।
ৱেষ্ট ইণ্ডিজৰ মেলকম মাৰ্শ্বালেও ইংলেণ্ডৰ বিৰুদ্ধে ১৯৮৪ চনৰ লীডছ টেষ্টত একেধৰণৰ কাৰ্য কৰিছিল। তেওঁ এখন হাতেৰে বেটিং কৰি এক অনন্য ৰেকৰ্ড গঢ়িছিল। তেওঁৰ বাওঁহাতত প্লাষ্টাৰ লগোৱা আছিল, তথাপি তেওঁ নৱম উইকেটৰ বাবে লেৰী গমছৰ সৈতে সংগ দিছিল। মাৰ্শ্বালে এখন হাতেৰে চাৰি ৰান সংগ্ৰহ কৰি গমছক শতৰান সম্পূৰ্ণ কৰাত সহায় কৰিছিল। এই ত্যাগ ৱেষ্ট ইণ্ডিজৰ জয়ৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল আৰু তেওঁৰ সাহসক অমৰ কৰি তুলিছিল।
ৱেষ্ট ইণ্ডিজৰ ব্ৰায়ান লাৰাই ২০০৫ চনত অষ্ট্ৰেলিয়াৰ বিৰুদ্ধে ছেইণ্ট জনছ টেষ্টত এখন হাতেৰে বেটিং কৰিছিল। তেওঁৰ আঙুলিত ফ্ৰেকচাৰ হৈছিল, তথাপি দলক সংকটৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ তেওঁ বেট হাতত লৈছিল। লাৰাই ২০ ৰান সংগ্ৰহ কৰিছিল, যিটোৱে তেওঁৰ কাৰিকৰী দক্ষতা আৰু সাহস প্ৰকাশ কৰিছিল। যদিও মেচত পৰাজয় হৈছিল, তেওঁৰ এই প্ৰদৰ্শন ৱেষ্ট ইণ্ডিজৰ বাবে প্ৰেৰণাদায়ী আছিল।
শচীন তেণ্ডুলকাৰে ২০০৪ চনত পাকিস্তানৰ বিৰুদ্ধে মুলতান টেষ্টত টেনিছ এলব’ৰ আঘাতৰ সৈতেও এখন হাতেৰে খেলিছিল। তেওঁ হাতত আঘাত পাইছিল, তথাপি তেওঁ ১৯৪ ৰানৰ ঐতিহাসিক ইনিংছ খেলিছিল। যদিও এইটো সম্পূৰ্ণৰূপে এখন হাতেৰে খেলা ইনিংছ নাছিল, তথাপিও আঘাতৰ মাজত তেওঁৰ প্ৰদৰ্শন অসাধাৰণ আছিল আৰু ক্ৰিকেটপ্ৰেমীৰ বাবে আজিও স্মৰণীয় হৈ আছে।
ইনজমাম-উল-হক (পাকিস্তান) – ১৯৯৯ চনত অষ্ট্ৰেলিয়াৰ বিৰুদ্ধে চেম্পিয়নছ ট্ৰফীত ভগ্ন কঁকালৰ সৈতে এখন হাতেৰে বেটিং কৰিছিল। তেওঁ ২১ ৰান সংগ্ৰহ কৰি দলক স্থিৰতা প্ৰদান কৰিছিল। এই প্ৰদৰ্শনে তেওঁৰ নেতৃত্বৰ ক্ষমতা আৰু যুঁজাৰু মনোভাৱ প্ৰতিফলিত কৰিছিল, যিটো পাকিস্তানী ক্ৰিকেটৰ বাবে এক মাইলৰ খুঁটি হৈ ৰ’ল।
ক্ৰিছ ৱ’ক্সৰ সাম্প্ৰতিক কাৰ্য এই মহান খেলুৱৈসকলৰ তালিকাত স্থান পাব পাৰে। এখন হাতেৰে বেটিং কেৱল শাৰীৰিক সাহসৰ দাবীয়েই নহয়, বৰঞ্চ দলীয় মনোভাৱৰো প্ৰতীক। এই পৰম্পৰা ক্ৰিকেটৰ ইতিহাসত সদায় সন্মানৰ সৈতে স্মৰণ কৰা হ’ব।
