চিকিৎসকসকলে এনেদৰে প্ৰেছক্ৰিপশ্যন লিখিব লাগিব যাতে ৰোগীয়ে তাক সহজে বুজিব পাৰে। স্পষ্ট হাতৰ লিখাৰে প্ৰেছক্ৰিপশ্যন দিয়াটো বাধ্যতামূলক কৰিছে পঞ্জাব আৰু হাৰিয়ানা উচ্চ ন্যায়ালয়ে। তেওঁলোকৰ পৰ্যবেক্ষণ অনুসৰি, প্ৰয়োজন হ’লে ইংৰাজীত ডাঙৰ হৰফত (কেপিটেল) বা টাইপ কৰি প্ৰেছক্ৰিপশ্যন দিয়া হওক। কাৰণ, ৰোগীৰ নিজৰ চিকিৎসাৰ বিষয়ে জনাৰ অধিকাৰ আছে। হাতৰ লিখাৰ বিষয়ে চিকিৎসকসকলৰ প্ৰশিক্ষণৰ বাবে জাতীয় চিকিৎসা কমিছনক (এনএমচি) নিৰ্দেশ দিছে উচ্চ ন্যায়ালয়ে। পশ্চিমবংগৰ চিকিৎসকসকলেও এই পৰ্যবেক্ষণক স্বাগতম জনাইছে, যদিও কিছুমানে প্ৰেছক্ৰিপশ্যনক চিকিৎসা নথি হিচাপে গণ্য কৰাৰ বিষয়ে প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছে।
বিগত ২৭ আগষ্টত পঞ্জাব আৰু হাৰিয়ানা উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশ যশগুৰপ্ৰীত সিং পুৰীয়ে এই পৰ্যবেক্ষণৰ কথা ঘোষণা কৰে। এজন ব্যক্তিয়ে অন্তৰ্বৰ্তীকালীন জামিনৰ আৱেদন কৰিছিল, যাৰ বিৰুদ্ধে চাকৰিৰ প্ৰলোভন দেখুৱাই যৌন হেনস্থাৰ অভিযোগ উত্থাপিত হৈছিল। নিৰ্যাতিতাৰ মেডিকো-লিগেল প্ৰতিবেদন পঢ়োঁতে ন্যায়ালয়ৰ সমস্যা হয়। তেতিয়াই ন্যায়াধীশ পুৰীয়ে স্বতঃপ্ৰণোদিত হৈ চিকিৎসকৰ হাতৰ লিখাৰ বিষয়ে এই পৰ্যবেক্ষণ উত্থাপন কৰে। ন্যায়ালয়ৰ মতে, “এই প্ৰতিবেদনৰ এটা শব্দ বা এটা আখৰো পঢ়িব পৰা নাযায়। এইটোৱে ন্যায়ালয়ৰ বিবেকত আঘাত কৰিছে।”
উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ পৰ্যবেক্ষণত কোৱা হৈছে যে, প্ৰত্যেক ব্যক্তিৰ নিজৰ শাৰীৰিক অৱস্থা আৰু চিকিৎসাৰ অগ্ৰগতিৰ বিষয়ে জনাৰ অধিকাৰ আছে। এই অধিকাৰ জীৱনৰ অধিকাৰৰ অংশ আৰু ভাৰতীয় সংবিধানৰ ২১নং অনুচ্ছেদে এই অধিকাৰৰ নিশ্চয়তা প্ৰদান কৰে। চিকিৎসকে প্ৰেছক্ৰিপশ্যন এনেদৰে লিখিব লাগিব যাতে ৰোগীয়ে তাক সহজে পঢ়িব পাৰে। পঞ্জাব, হাৰিয়ানা আৰু কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰক নিৰ্দেশ দিয়া হৈছে যে প্ৰেছক্ৰিপশ্যনত ঔষধ আৰু চিকিৎসা প্ৰক্ৰিয়া স্পষ্টভাৱে লিখিব লাগিব, যেতিয়ালৈকে টাইপ কৰা বা ডিজিটেল প্ৰেছক্ৰিপশ্যন ব্যৱহাৰ নহয়।
ন্যায়াধীশ পুৰীয়ে কৈছে যে, উচ্চ ন্যায়ালয়ে চিকিৎসকসকলক সন্মান কৰে আৰু তেওঁলোকৰ সেৱাক শ্ৰদ্ধা কৰে। কিন্তু দেশৰ নাগৰিকৰ স্বাৰ্থ ৰক্ষা কৰাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। চিকিৎসকৰ হাতৰ লিখা উন্নত কৰাৰ বাবে এনএমচিক প্ৰশিক্ষণৰ নিৰ্দেশ দিয়া হৈছে।
পশ্চিমবংগৰ চিকিৎসক শ্যামাশিস বন্দ্যোপাধ্যায়ে জনাইছে যে, এই বিষয়ে উচ্চতম ন্যায়ালয়ে আগতেই নিৰ্দেশ দিছিল। ডিজিটেল প্ৰেছক্ৰিপশ্যন পঢ়াত সুবিধাজনক, কিন্তু ইয়াৰ খৰচ বেছি। চিকিৎসা শিৱিৰত টাইপ কৰা প্ৰেছক্ৰিপশ্যন দিয়াটো সম্ভৱ নহয়। ডাঙৰ হৰফত প্ৰেছক্ৰিপশ্যন লিখিলে পঢ়াটো সহজ হয়, কিন্তু ই সময়সাপেক্ষ। তেনে ক্ষেত্ৰত ৰোগীক বেছি অপেক্ষা কৰিব লাগিব। তেওঁ প্ৰেছক্ৰিপশ্যনক চিকিৎসা নথি হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰাৰ বিষয়ে প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰি কয়, “প্ৰেছক্ৰিপশ্যন হৈছে ৰোগী আৰু চিকিৎসকৰ মাজৰ যোগাযোগৰ মাধ্যম, কোনো চিঠি বা প্ৰেমপত্ৰ নহয়।”
চিকিৎসক অভিজিৎ চৌধুৰীয়ে কয়, “উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ এই পৰ্যবেক্ষণক স্বাগতম জনাইছো। ৰোগীয়ে যদি প্ৰেছক্ৰিপশ্যন পঢ়ি নুবুজে, তেন্তে সমস্যা হয়। প্ৰেছক্ৰিপশ্যন ৰোগীৰ বুজিব পৰা ভাষাত লিখিব লাগিব। মাতৃভাষাত লিখিলে ভাল হয়।” তথাপি তেওঁ এনএমচিক প্ৰশিক্ষণৰ নিৰ্দেশক ‘ইউটোপিয়া’ (কল্পনাৰ জগত) বুলি মন্তব্য কৰে। তেওঁৰ মতে, ই-প্ৰেছক্ৰিপশ্যনৰ ব্যৱহাৰ বৃদ্ধি কৰা উচিত।
