ভাৰতত দশহাৰা অসত্যৰ ওপৰত সত্যৰ জয় হিচাপে পালন কৰা হয়, কিন্তু শ্ৰীলংকাত ইয়াক পালন কৰাৰ নিয়ম আৰু বিশ্বাসসমূহ ভিন্ন। শ্ৰীলংকাৰ লোকে, বিশেষকৈ তামিল সম্প্রদায়ে লংকাপতি ৰাৱণক মহান শিৱভক্ত, বিদ্বান আৰু আয়ুৰ্বেদৰ জ্ঞাতা হিচাপে গণ্য কৰে। ইয়াৰ ঐতিহাসিক কাহিনীত ৰাৱণক নায়ক হিচাপে দেখা যায়।
এতিয়া প্ৰশ্ন উঠিছে যে, বিজয়াদশমীত শ্ৰীলংকাত দশহাৰা উৎসৱ কেনেকৈ পালন কৰে? শ্ৰীলংকাৰ লোকসকলৰ বাবে দশহাৰাৰ কি অৰ্থ?
শ্ৰীলংকাত দশহাৰা কেনেকৈ পালন কৰা হয়?
ভাৰতত দশহাৰা অতি ভৱ্য ৰূপে পালন কৰা হয়। বিভিন্ন ৰাজ্যত ৰাৱণ দহনৰ লগতে বহুতো পৰম্পৰা প্ৰচলিত আছে, কিন্তু শ্ৰীলংকাত এনে নহয়। ইয়াত ভাৰতৰ দৰে ভৱ্য ৰূপে দশহাৰা পালন কৰাৰ পৰম্পৰা নাই। শ্ৰীলংকাত য’ত হিন্দু তামিল সম্প্রদায়ৰ লোকসকলৰ সংখ্যা অধিক, সেই স্থানসমূহত ইয়াক অধিক উৎসাহৰ সৈতে পালন কৰা হয়, কিন্তু ৰাৱণ দহন নহয়।
৯ দিনলৈকৈ মন্দিৰ আৰু ঘৰত মাতৃ দুৰ্গা, সৰস্বতী আৰু লক্ষ্মীৰ পূজাৰ পিছত জাফনা, ত্ৰিংকোমালী আৰু বাটিকালোৱাৰ দৰে তামিল বহুল অঞ্চলসমূহত দেৱী আম্বা, কালী বা দুৰ্গা মন্দিৰসমূহত বিশেষ আৰতি আৰু ধৰ্মীয় কাৰ্যসূচী অনুষ্ঠিত হয়। ভাৰতৰ দৰে ইয়াতো সাধন-সামগ্ৰী, অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ আৰু বাহনৰ পূজাৰ পৰম্পৰা আছে।
বিদ্যাৰম্ভমৰ পৰম্পৰা
শ্ৰীলংকাত ভাৰতীয় তামিলসকলৰ প্ৰভাৱৰ বাবে ইয়াত তামিলনাডুৰ দৰে ৰীতি-নীতি দেখা যায়। যেনে বহু অঞ্চলত বিজয়াদশমীক শিক্ষাৰ আৰম্ভণিৰ দিন হিচাপে গণ্য কৰা হয়। ইয়াক বিদ্যাৰম্ভম কোৱা হয়। সৰু সন্তানসকলক প্ৰথমবাৰ আখৰ লিখোৱা বা পাঠ আৰম্ভ কৰাৰ বাবে এই দিনটোক শুভ বুলি মনা হয়। এই দিনটোত বিদ্যাৰ দেৱী মাতৃ সৰস্বতীৰ আশীৰ্বাদ লোৱাৰ পৰম্পৰা আছে।
শ্ৰীলংকাত বিশেষকৈ তামিল হিন্দুসকলৰ মাজত ৰাৱণক বিদ্বান ৰজা, আয়ুৰ্বেদৰ জ্ঞাতা আৰু মহান শিৱভক্ত হিচাপে গণ্য কৰা হয়।
ইয়াৰ স্থানীয় লোকসকলৰ কাহিনীত ৰাৱণক বীৰ শাসক আৰু মহান ৰজা হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে। সেই শাসক যিয়ে লংকাক সমৃদ্ধ কৰাৰ কাম কৰিছে। ৰাৱণক ইয়াত খলনায়ক হিচাপে বিন্দুমাত্ৰও দেখুওৱা নহয়।
শ্ৰীলংকাত ৰাৱণ দহন সাংস্কৃতিক ভাৱনাৰ বিপৰীত বুলি মনা হয়। তাৰবাবে ইয়াত দশহাৰাক ৰাৱণ দহন হিচাপে নহয়, বৰঞ্চ শক্তিৰ আৰাধনাৰ পৰ্ব হিচাপে পালন কৰা হয়। শ্ৰীলংকাত এই উৎসৱৰ কেন্দ্ৰবিন্দু নৱৰাত্ৰি, অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰসমূহৰ পূজা আৰু বিদ্যাৰম্ভমৰ পৰম্পৰা।
ক’ত-ক’ত উদযাপন কৰা হয়?
কলম্বো: ৰাজধানী হোৱাৰ বাবে কলম্বো শ্ৰীলংকাত দশহাৰা পালন কৰাৰ সৰ্বাধিক জীৱন্ত স্থানসমূহৰ ভিতৰত গণ্য কৰা হয়। নগৰজুৰিৰ মন্দিৰসমূহ বিশেষ অনুষ্ঠান আৰু ৰামায়ণ-ভিত্তিক নাটকসমূহ মঞ্চস্থ কৰা হয়। ভগৱান ৰামৰ ৰাৱণৰ ওপৰত জয়ৰ কাহিনী শুনোৱা নাটক আৰু নৃত্য প্ৰদৰ্শনো হয়।
কেণ্ডী: ইয়াত জুলুছ, পৰম্পৰাগত সংগীত আৰু ভক্তিময় সভাসমূহে এটা উৎসৱময় পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰে যিটো ইতিহাস আৰু ভক্তিৰ সুন্দৰ সমন্বয় দেখুৱায়।
নুৱাৰা এলীয়া: সৰু ইংলেণ্ড বুলি কোৱা নুৱাৰা এলীয়া কেৱল মনোৰম নহয়, ৰামায়ণৰ সৈতেও গভীৰভাৱে জড়িত। দশহাৰাৰ সময়ত, ইয়াৰ মন্দিৰসমূহত ৰাৱণ আৰু লংকাৰ সৈতে জড়িত অনুষ্ঠান আৰু কাহিনীবক্তৃতা অধিৱেশন অনুষ্ঠিত কৰা হয়।
ত্ৰিংকোমালী: ইয়াৰ কোনেশ্বৰম মন্দিৰত দশহাৰাৰ সময়ত বিশেষ কাৰ্যসূচী অনুষ্ঠিত হয়। মন্দিৰত ভৱ্য সমাৰোহ, প্ৰাৰ্থনা আৰু জুলুছ আয়োজিত কৰা হয়।
জাফনা: ইয়াক হিন্দু সাংস্কৃতিক মূলৰ চহৰ বুলি কোৱা হয়। ইয়াত এই উৎসৱ সম্পূৰ্ণ ভক্তি আৰু শক্তিৰ সৈতে পালন কৰা হয়। মন্দিৰৰ অনুষ্ঠানৰ পৰা সম্প্রদায়িক সমাৰোহলৈকে ইয়াৰ প্ৰমাণিকতাৰ দৰ্শন দিয়ে।
